این کتاب با عنوان “خرس‌های رقصان: داستان واقعی آنها که دلتنگ زندگی تحت خودکامگی‌اند” روایتی مستند و تامل‌برانگیز از خرس‌هایی است که به‌طور سنتی در بلغارستان برای رقص آموزش داده شده‌اند، رقصی که همراه با خشونت و سلب آزادی بوده تا اینکه پس از پیوستن بلغارستان به اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۷، این عمل ممنوع و خرس‌ها به طبیعت بازگردانده می‌شوند. با این حال، آنها حتی پس از آزادی نیز رقصشان را در برابر صاحبان سابق ادامه می‌دهند.
در ادامه، وضعیت انسان‌هایی را که سال‌ها تحت رژیم‌های توتالیتر زیسته‌اند و پس از فروپاشی، در مواجهه با آزادی دچار سردرگمی و مقاومت شده‌اند، با وضعیت این خرس‌ها مقایسه می‌شود.
- نویسنده: ویتولد شابوفسکی
- مترجم: آیدین رشیدی
- تعداد صفحات: 264 صفحه
- موضوع: کمونیسم، روان‌شناسی، اروپای شرقی، تمدن
معرفی شخصیت “خرس‌ها”
خرس‌ها، پس از به هوش آمدن، چند روز اول را در غاری کوچك می‌گذرانند که کارکنان پارک مخصوصا برای آن ها کنده‌اند. به گفته‌ی دیمیتار ایوانف خرس‌ها قبل از آن که آزاد شوند “باید به بوهای جدید مکان جدید و غذای تازه عادت کنند. پیش از آنکه رهایشان کنیم، چند روزی بهشان فرصت می‌دهیم تا با این چیزهای جدید کنار بیایند.” آزادی برای خرس ها مثل شوک است، پس نمی‌شود یکهو از قفس آزادشان کرد و در جنگل به امان خدا ولشان کرد. باید چند روز فرصت داشته باشند تا با آزادی شان کنار بیایند. آزادی یعنی مخاطرات جدید، صداهای نو، بوهای نامنتظر، غذاهای نو. آزادی برای آنها ماجراجویی بزرگی است.
